Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej ciągle wychodzi z nowymi propozycjami zmian. Teraz zaproponowało zmiany w zakresie zwolnień lekarskich, a mianowicie przeniesienie finansowania chorobowego w całości na ZUS. Dodatkowo każde zwolnienie lekarskie ma być płatne w wysokości 90 lub 100 % wynagrodzenia, a 80% tak jak jest teraz.
Pracodawca obecnie musi wypłacać 80% chorobowego, pomimo że
pracownik nie świadczy pracy i co za tym idzie – otrzymuje mniejsze
wynagrodzenie. Niestety prowadzi to do tego, że pracownicy unikają korzystania
ze zwolnień lekarskich.
Planowane zmiany niosą także za sobą negatywne skutki.
Jednym z nich może być nadużywanie zwolnień lekarskich i to nie tylko przez
pracowników, ale również przez pracodawców w przypadku znalezienia się w
trudnej sytuacji, mogą nakłaniać zatrudnionych do korzystania ze zwolnienia.
Art. 92. [Prawo do wynagrodzenia w czasie
niezdolności do pracy; zasiłek chorobowy] Kodeksu pracy
§ 1. Za czas niezdolności pracownika do
pracy wskutek:
1) choroby lub odosobnienia
w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku
kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia -
trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego - pracownik zachowuje
prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu;
2) wypadku w drodze do
pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży - w okresie
wskazanym w pkt 1 - pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia;
3) poddania się niezbędnym
badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i
narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów - w
okresie wskazanym w pkt 1 - pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia.
§ 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1, oblicza
się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku
chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni
wolnych od pracy.
§ 3. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1:
1) nie ulega obniżeniu w
przypadku ograniczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego;
2) nie przysługuje w
przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego.
§ 4. Za czas niezdolności do pracy, o
której mowa w § 1, trwającej łącznie dłużej niż 33 dni w ciągu roku
kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia,
trwającej łącznie dłużej niż 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi
przysługuje zasiłek chorobowy na zasadach określonych w
odrębnych przepisach.
§ 5. Przepisy § 1 pkt 1 i § 4 w części dotyczącej pracownika, który ukończył 50 rok życia, dotyczą niezdolności pracownika do pracy przypadającej po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50 rok życia.